Nissan Micra 1.4 16v Acenta Pack

Piep zei de Micra

Het portier slaat ver open en geeft een makkelijke instap. Plaatsgenomen op de bestuurdersstoel tref je een overzichtelijk geheel met witte klokken aan, die het ietwat saaie dashboard toch nog wat jeu geven. Voor de rest oogt het allemaal degelijk. De knoppen zijn onder het rijden makkelijk te vinden en dito te bedienen. Op de afwerking valt overigens weinig aan te merken, die is dik in orde. Geen goedkoop plastic, zoals je in deze klasse nog wel eens tegenkomt. Het ziet er bovendien allemaal erg volwassen uit en zou je niet zeggen dat je ‘maar’ in de Micra zit.

De vanafprijs van de Micra is € 10.995,-. Wij testen de Acenta Pack-uitvoering, die voor ruim zeventien mille de showroom mag verlaten. Dat is nogal een groot verschil, maar daar krijg je dan ook wel wat voor terug. Hij is uitgerust met onder meer een regensensor, airconditioning, radio/cd-speler – zes speakers en mp3-ingang – en bluetooth-functie, voor handsfree bellen, dat niet al te veel kennis vereist.

Even je telefoon instellen en je kunt hem in je zak laten, het bereik verschijnt namelijk op het display, mocht je je afvragen waarom je wegvalt. Contact maken doet hij automatisch, opnemen en ophangen doe je via de bediening op het stuurwiel of op de radio. De geluidskwaliteit hiervan is goed, alleen kan de persoon aan de andere kant van de lijn mij af en toe wat slecht verstaan, omdat het te zacht is.

Het stuurwiel pakt lekker vast, al zijn de knopjes van de bediening wat klein geschapen. Zeker voor de rijders met grote vingers onder ons kan dit lastig zijn. Al blijft het natuurlijk een Japanner, door de Aziaten zelf ontworpen… Een andere slimme optie is de snelheidsregelaar, ideaal om verkeersboetes te voorkomen. Stel de regelaar in op de maximumsnelheid die ter plaatse geldt. Ga je daar overheen? Dan gaat er een pieper af die je op je overschrijding wijst. Handig!

Achter het stuur heb je goed zicht, ook wat er om je heen gebeurt, dankzij het vele glas. De zit is hoog, al valt de zijdelingse steun wat tegen. Ook de langere automobilisten onder ons – zoals een vriend van mij met zijn 1.95 meter – houden ruimte over tussen kruin en dak. Op de achterbank – die is twintig centimeter te verschuiven – valt het allemaal wat tegen. Tuurlijk, van zo’n kleintje mag je niet al te veel verwachten, maar we kunnen de benen niet echt comfortabel kwijt achter de beide stoelen. Met name langere mensen kunnen hier zeker geen uren vertoeven. De instap naar de achterbank is overigens goed en de voorstoelen vallen, zoals het hoort, weer terug in de oude stand. Inmiddels is het gaan schemeren als we de sleutel omdraaien. De lampen gaan automatisch aan, automaat in z’n D en we zijn weg.